‘Mam! Jake is weer irritant!’  roep ik geïrriteerd. Jack, mijn broertje, staat op de gang tegen mijn deur te schoppen en schreeuwt dat ik hem binnen moet laten. Mijn moeder komt naar boven gelopen. ‘Wat is er nu weer aan de hand?’

‘Jacelyn doet de deur niet open!’ blèrt Jack. Ik zucht en rol met mijn ogen. ‘Ik moet een opstel van vijfentwintig kantjes schrijven, dat zei ik toch al?!’

‘Jake ga naar je kamer, je bent dertien, gedraag je dan ook zo.’ Zucht mijn moeder. Ik grijns en doe mijn koptelefoon op. Ik laat de muziek door mijn hoofd galmen en rol mijn bureaustoel dan door mijn kamer naar mijn bureau, waar mijn MacBook op me staat te wachten. Grijnzend begin ik te typen. Ik weet precies waar ik het over ga doen.  

 

Drie uur later ben ik vijftien pagina’s verder. Ik zucht. Het is toch moeilijker dan ik had gedacht. Ik zet mijn muziek uit en loop naar de kamer naast de mijne, war ik het bed plof. Mijn tweelingbroer, Jack, kijkt me verveeld aan. ‘Ik heb hulp nodig.’ kreun ik. Jack rolt met zijn ogen. ‘Komt er ook een achter.’

‘Met mijn opstel, idioot.’ Zeg ik en ik geeft hem een klap op zijn achterhoofd. Grijnzend gaat hij tegenover me zitten. ‘Waar doe je het over?’

‘Jou.’ Knipoog ik. Jack fronst. ‘Dat kan niet, dat doe ik al.’

We staren elkaar een tijdje aan en dan schieten we in de lach.

‘Nee grapje, ik doe het over jou dus dat scheelt. Hoever ben je?’ vraagt Jack nog steeds een beetje lacherig. Ik hef mijn hand op om hem een klap voor zijn hoofd te geven maar hij pakt mijn hand vast voor ik ook maar een beetje bij hem in de buurt kan komen. Ik zucht en kijk op zijn scherm. ‘Vijftien pagina’s. Jij dertien?’ ‘Ja, pak je laptop, dan schrijven we samen verder.’  Ik sta op en loop mijn kamer weer in. Ik pak mijn MacBook en mijn IPod en loop terug Jacks kamer in, daar plaats ik mijn IPod in zijn Docking Station en zet ‘m op shuffle.

Na een uur zijn beide Jack en ik klaar en proberen onze opstellen zich uit de printer te persen.

 

Op weg naar beneden dollen Jack en ik wat, tot we de voordeur open horen gaan en zware voetstappen de hal in komen. Ik kijk Jack geschokt aan. We blijven doodstil midden op de trap staan. Ik overweeg de mogelijkheden die we hebben. Jack en ik weten beide dat één van ons naar beneden moet om - letterlijk - de klappen op te vangen en één van ons moet naar Jake toe. Maar aangezien ik net ruzie met Jake heb gehad, moet Jack gaan. Bang en trillerig gebaar ik dat Jack terug naar boven moet gaan. Jack moet het zelfde gedacht hebben en stil draait hij zich om. Ik kijk hem na. Hij loopt trillend Jake’s kamer binnen en doet de deur achter zich op slot. Ik zucht diep en loop dan bang naar beneden.

Bij de voordeur staat mijn vader zijn jas uit te doen, een walm van sigarettenrook en alcohol komt van hem af. Ik trek mijn neus op en loop naar de woonkamer, met mijn vader akelig dicht achter me aan. Ik versnel mijn pas en ren zowat de woonkamer binnen, maar mijn vader pakt mijn arm ruw vast. ‘Sta stil.’ Beveelt hij, hij klinkt boos. Ik sta als versteend en wil het liefst in een hoekje wegkruipen, maar ik kijk hem recht in de ogen. Hij kijkt boosaardig terug. Hij maakt een vuist van zijn hand en stompt me een paar keer in mijn maag, maar ik geef geen krimp, waardoor hij me nog bozer aankijkt. Hij gromt boos en scheld me uit voor alles wat mooi en lelijk is. ik zie mijn moeder vanuit de keuken meekijken, bang. Mijn vader slaat me nog een paar keer met zijn vlakke hand in mijn gezicht. Mijn moeder komt de kamer ingelopen met een biertje en geeft die aan mijn vader. Die pakt hij aan en gaat dan rustig op de bank zitten en doet de tv aan. Dan kijkt hij me nog eens aan en fronst hij. ‘Ga naar boven, ik wil je lelijke gezicht niet meer zien.’

Ik loop rustig en beheerst naar boven, naar mijn kamer en draai de deur achter me op slot. Jack staat al in mijn kamer en slaat zijn armen om me heen. Ik barst in snikken uit en verberg mijn gezicht in Jacks shirt. Hij tilt me op en samen gaan we op mijn bed zitten. Door de pijn in mijn ribben stromen er nog meer tranen in mijn ogen. Ik snik het uit en Jack blijft me vasthouden.

‘Hoe is het met Jake?’ vraag ik als ik weer wat rustiger ben. Jack zucht. ‘Hij heeft alles gehoord. Hij is bang.’ Ik snuif. ‘Hij is niet de enige. We moeten de politie bellen.’

‘Heb ik al gedaan. Ze komen zo. We moeten alleen zorgen dat pa of ma niet open doet.’ Zegt Jack rustig. Ik knik. ‘Dat kan, pa zit aan het bier en ma is in de keuken.’ Net wanneer ik dat gezegd heb gaat de bel. Ik sta snel op, de pijnscheuten negerend. ‘Ik doe de deur wel open. Zorg jij dat Jake op je kamer is?’ snel ren ik de trap af en doe de deur open. Voor de deur staan twee agenten. ‘We zijn hier voor een melding van kindermishandeling.’  Zegt de ene agent.  Ik knik. ‘Mijn broer belde. Komt u maar binnen.’

‘Wie is dat?!’ roept mijn vader vanuit de woonkamer. Ik krimp in elkaar bij zijn stem. ‘Niemand bijzonders pap!’ 

‘Wat doe jij uit je kamer! Ga heel snel weg, ik wil je mismaakte stem niet horen!’ Ik kijk de agenten aan. ‘Wit u mee naar boven komen alstublieft, mijn broers zijn daar ook.’  Ze knikken en volgen me naar Jacks kamer, waar Jake huilend bij Jack op het bed zit. ‘Jack.’ Zeg ik zachtjes. Hij kijkt op en staat op om met de agenten te praten. Ik ga bij Jake zitten. ‘Jake. Kijk me eens aan.’ zeg ik. Jake kijkt me bang aan. Ik knuffel hem. ‘Heeft papa je veel pijn gedaan?’ vraagt hij. Ik knik. ‘Ja, Jake. Dat heeft hij inderdaad, maar je moet niet bang zijn.’

‘Waarom zou ik niet bang zijn? Hij slaat jou, en hij slaat Jack ook. Heel vaak.’

‘Jake, hoe weet je dat?’ vraag ik geschrokken. Ik bedoel, hij weet het van vandaag, maar…

‘Ik hoor het altijd. En dan schreeuwt papa heel hard en daarna staan jullie in de badkamer te huilen.’ Jake trilt en ik hou hem steviger vast. ‘Jake, ik wil dat je weet dat dit niet meer gaat gebeuren, oké? Jack heeft de politie gebeld en pa kan ons niets meer doen.’

‘Oké. Maar je hebt nog steeds een bloedneus.’ Merkt Jake op. Dan komt Jack met de agenten bij ons staan. ‘Jacelyn, we zouden graag even met je willen spreken.’ Ik sta op en aai even over Jake’s hoofd. ‘Natuurlijk. We kunnen in mijn kamer gaan zitten.’ 

Oké, ik heb een nieuwe koptelefoon gekocht en.... OMG hij heeft gewoon zo'n goed geluid...

even dat jullie het weten. (iedereen denkt nu van: WTF?! -_____-)

Dus... 

Oké, ik zit nu dus met mijn moeder op de bank, te wachten op mijn broer. Onze thee staat verschrikkelijk koud te worden en het kan ons beide niets schelen. Mijn moeder speelt namelijk Hay day... wat is een of ander raar boerderijspel waar ze TOTAAL verslaafd aan is. Kennen jullie dat? 

Nou is dat niet zo erg, maarja. 

Ik heb dus een idee en dat ga ik samen met een vriendin proberen. Ik belde haar dus zo, en zij neemt op en het eerste wat ze zegt is. "Ik heb een idee!" en ik zei dus PRECIES hetzelfde. Nu lagen wij natuurlijk helemaal strak, wat niet raar is, maar mijn ouders keken me aan alsof ik gek was (doen ze wel vaker).  ik heb zo iets van 'vertel jij maar eerst.' EN DAN KOMT ZE MET PRECIES HETZELFDE IDEE AAN ALS IK!!! ik zag dat dus zo en weer liggen we een half uur strak... 

Waarom ik dit vertel? Jullie hebben met dit idee te maken! :D niet bang worden hoor! 

Kun je hier trouwens filmpjes uploaden? weet niet, we zien wel.

-xx- LittleCrazyMe

PS. willen jullie allemaal een reactie achterlaten als jullie mijn verhaal gelezen heb? 

PPS. vanavond post ik een derde deel van het verhaal (verzin een leuke tiel alsjeblieft, ik ben daar zo slecht in)

PPPS. ik dronk net mijn thee op... bweeek zo vies is dat hé, koude thee

Boos smijt ik de deur achter me dicht. Mijn moeder schreeuwt nog wat, maar ik hoor het niet meer. Ik zet mijn koptelefoon op en laat de muziek door mijn hoofd schallen. Dan ren ik. Ik ren het bos in waaraan het dorp, waar ik woon, aan grenst. Ik ren door de struiken en plassen, naar het meer wat in het midden van het bos ligt. 

Als ik daar aankom, zie ik een jongen aan de kant zitten. Hij gooit platte stenen over het water. De meesten stuiteren maar een paar keer, waarna ze zinken tot de diepe bodem van het meer. Ik zet mijn muziek uit en ga naast de jongen zitten. Ik pak één van de stenen die hij verzamel heeft en laat hem dertien keer over het water stuiteren. De jongen kijkt niet eens op, maar grijnst wel. 'Je hebt geoefend.' zegt hij. Ik knik vaag. Waar ken ik die jongen toch van? vraag ik me af. De jongen kijkt me nu aan. 'Je bent mooier geworden sinds de laatste keer dat ik je zag.' grinnikt hij. Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'O ja? En wanneer zag je me voor het laatst?' 

'Twaalf en aan half jaar geleden, Ro.' Grijnst de jongen. Ik frons en bekijk de jongen nog eens. Zijn haren zijn licht bruin of donker blond - ik kan het niet goed zeggen - zijn ogen zijn fel blauw en zijn huid is licht gebruind. Hij lijkt een jaar of zeventien te zijn. Ik ken hem ergens van en hij lijkt mij ook heel goed te kennen, er zijn maar een handjevol mensen die mij zo (mogen) noemen. Zelfs mijn ouders noemen me niet zo.

Mijn gedachten dwalen af naar twaalf en een half jaar geleden. Ik was toen vier,,, en een half. 

'Het scheelt dat ik zo'n goed geheugen heb, Dani, anders had je misschien een flinke klap van me gekregen,' grijns ik, als ik me mijn vroegere buurjongen en beste vriend, Daniël  herinner. Hij draait zich nu helemaal naar me toe en slaat zijn grote, sterke armen om me heen. Ik hap geschrokken naar adem als hij de blauwe plekken en schrammen op mijn rug aanraakt en deins terug. Snel haalt Daniël zijn armen weg. 'Wat is er?' 

'Niets, gewoon een blessure van het voetballen en zo, je weet wel.' glimlach ik. Daniël trekt zijn wenkbrauwen op. 'In je dromen Ro. Ik ben niet gek, je bent altijd al te lui geweest om één stap te verzetten, laat staan een hele wedstrijd te spelen.' grinnikt hij. Ik trek mijn wenkbrauwen op, 'Ik ben aanvoerder van het sportteam, Dani.' 

'Hoe dat zo?' 

'Ik moest toch wat doen, toen jij er niet meer was om me te vermaken.' zeg ik schouderophalend. Daniël grijnst. "Dus dan ga je maar sporten?' 

'Ja, waarom niet?' antwoord ik. Daniël grijnst, maar dan dan verstrakt zijn gezichtsuitdrukking. 'Maar serieus, dit is geen blessure, Ro, dit heeft je vader weer gedaan, niet?'

'Je bent net vijf minuten terug en gaat nu alweer mijn ouders erbij halen?!' frons ik. Daniël kijkt me rustig aan, 'Ik ken je ouders Ro, ik weet wat ze doen. Het maakt niet uit dat ik bijna dertien jaar ben weg geweest, ik weet het Ro.' zegt hij zacht. Ik schud mijn hoofd om de tranen uit mijn ogen te laten verdwijnen, maar ze blijven maar komen. Daniël slaat, nu heel voorzichtig, zijn armen om me heen en sust zachte, lieve woordjes in mijn oren. 

Langzaam val ik in slaap tegen Daniëls warme borst. 

Ik wordt wakker van gordijnen die open worden gedaan. 'Opstaan, Ro, je hebt school straks.' grijnst Daniël, met zijn gezicht voor het mijne. Ik frons. 'Ik ben niet de enige. Ik geloof dat jij ook nog een jaar school te gaan hebt, Dani. Trouwens, hoe laat is het?' 

'Zes uur.' zingt Daniël zowat. Ik ben gelijk wakker. Ik schiet overeind en loop richting de badkamer. 

Hoe ik weet waar alles is? Daniël is samen met zijn ouders weer in zijn oude huis gaan wonen, en ik was daar meestal nog meer dan dat ik in mijn eigen huis was. 

Binnen vijf minuten ben ik gedoucht en heb een een sportbroekje en een voetbalshirt van Daniël aan. Samen lopen we de trap af naar beneden, waar zijn moeder al ontbijt staat te koken. 'Hoi tante Sassie!' groet ik haar vrolijk. Van schrik laat ze bijna de pan uit haar handen vallen. 'Hoe kom jij hier binnen?!' vraagt ze geschrokken. Ik lach en geef haar een knuffel. 'Ook leuk om jou weer te zien tante Sascha. Ik weet ook niet hoe ik hier kom, ik geloof dat Daniël me vannacht naar binnen heeft gehaald.' zeg ik schouderophalend, het kan me niet zo veel schelen hoe ik hier gekomen ben.... 

Twee jaar gelden heb ik hier ook wel eens wat gepost, samen met een vriendin van me. Only For Witches, weten sommigen nog? We hebben wel vaak in de top 10 gestaan. Maar dat was toen we nog in de 1e zaten.

Nu zit ik in 3 Havo. Ik ben nu 14 en -laten we het even zo zeggen- "volwassener" geworden. 

Saai? Misschien, maar ook anders. Ik denk dat ik nu meer weet wat ik wil, snap je? 

Nog maar 2 weken tot het nieuwe jaar! Wie gaat er vuurwerk afsteken? Ik niet hoor, Ik hou er niet van, het is mooi en leuk... om te zien. 

Haha, hebben jullie de originele Peter Pan wel eens gezien? Zo leuk! 

Nou ja, ik post straks wel een verhaal ofzo :D 

xxx LittleCrazyMe